Panie Jezu, przepraszam za moją ślepotę.

Ona sprawia, że nie widzę obrzydliwości mojego grzechu. Ona sprawia, że nie chcę pokutować za zło, które w życiu popełniłam.

Przez nią moje oczy patrzą na drugiego człowieka z pogardą, wyniośle, i dostrzegają u niego źdźbło, podczas gdy sama nie chcę dostrzec belki zła w moim życiu.

Panie, proszę, daj mi poznać ogrom popełnionego przeze mnie zła.

Złam moją wyniosłość i pychę, bo one przeszkadzają mi w przyjęciu Twoich darów.

To one odwodzą mnie od służby bliźniemu. Z ich powodu źle wykorzystuję Twoje dary: na swoją, a nie na Twoją chwałę.

Zmiłuj się nade mną, Panie, i okaż mi swoje miłosierdzie, prowadząc do poznania pełnej prawdy o mnie samej. Pomóż mi szczerze pokutować za wszystko, czym zraniłam Twoją wielką Miłość.

Czytania mszalne rozważa Elżbieta Krzewińska