On przyniesie narodom Prawo. On z mocą je ogłosi. On je utrwali na ziemi.

On… nie będzie wołał ni podnosił głosu. Nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej. Nie zagasi knotka o nikłym płomyku. Z zamknięcia wypuści jeńców. Z więzienia uwolni tych, co mieszkają w ciemności.

Prawo bez sankcji nie istnieje – mówią prawnicy. Jeśli jest prawo, musi być kara za jego przekroczenie. Prawo jest narzędziem sprawiedliwości i kary. Jego egzekwowanie wymaga siły.

Jak inne jest Prawo i Moc Tego, który nadchodzi. Prawo, które działa z mocą, choć nie używa siły. Prawo które uwalnia więźniów, nie ich zamyka. Prawo, które nie wymaga nawet ogłaszania krzykiem.

Wystarczy że otworzy oczy niewidomym, uwolni spętanych, a swoje prawo wypisze w ich sercach i w sercach tych, którzy ich kochali. Tak jak wypisał je w sercu Łazarza, Marii, Marty i wielu tych, którzy w  Niego uwierzyli widząc wskrzeszenie Łazarza.

Nic nie pomoże nawet śmierć. Tego Prawa nie pokona żadna siła. Próbowała. Przegrała, gdy Ten, który je przyniósł, nie podniósł głosu nawet umierając. I zmartwychwstał.

Pytania do rachunku sumienia:

1. On nie złamie trzciny nadłamanej, uwolni więźniów… Jak traktuję innych wtedy, gdy wiem, że mam rację?
2. Otworzył mi oczy. Wypuścił z więzienia. Czy potrafię być wdzięczny?
3. Walczę dla Chrystusa. Tylko czy Jego metodami?

Drogowskazy Jana Pawła II

Kiedy zostaje dobrowolnie przyjęta, miłość [Boża] czyni ludzi widzialnymi narzędziami nieprzerwanego działania niewidzialnego Ducha. Tym, co poświadcza wewnętrzną obecność i moc Ducha Świętego, jest w pierwszym rzędzie ta nowa zdolność dawania i przyjmowania miłości. Następstwem przemiany i odrodzenia dokonywanego przez Ducha Świętego w sercu i umyśle ludzi jest Jego oddziaływanie na społeczeństwa, kultury i religie. „Duch bowiem znajduje się u źródła szlachetnych ideałów i skierowanych ku dobru inicjatyw ludzkości będącej w drodze: "Przedziwną opatrznością kieruje biegiem czasu i odnawia oblicze ziemi»". [Ecclesia in Asia, 15]