PRZYSIĘGA

uroczyste zapewnienie o prawdziwości tego, co się mówi, albo zobowiązujące składającego przysięgę do spełnienia pewnych czynów. Na poręczyciela przysięgi przywołuje się zwykle Boga, przy założeniu, że złamanie przysięgi albo krzywoprzysięstwo zostanie ukarane. Przysięgi zatem są świętym rytuałem, a krzywoprzysięstwo - profanacją imienia Bożego (Wj 20,7; Kpł 19.12). Przysięganie na imię Boga było aktem najbardziej uroczystym (Mt 26,63). ale przysięgano często na święte rzeczy (Mt 5,36; 23,16-22) i podnosząc „ku niebu prawa rękę" (Ap 10,5-6). Do ceremonii towarzyszących zawieraniu przymierza należało złożenie przysięgi (Rdz 26,28).

Hebrajski odpowiednik słowa „przysięga" pochodzi od nazwy liczby siedem, świętej i magicznej liczby w kulturze hebrajskiej. W Rdz 21 świadectwem zawartego przymierza miało być siedem jagniąt. Przysięgi i przekleństwa (pokrewny typ oświadczenia) są często zaznaczane w Biblii za pomocą takich skróconych formuł, jak: „Niechaj ci Bóg to uczyni i tamto dorzuci, gdybyś (...)" (1 Sm 3.17; 14,44) i „Na życie Pana (...)" (1 Sm 19.6). Opis pełnego rytuału przysięgi, jaką powinna złożyć żona podejrzana o cudzołóstwo, znajduje się w Lb 5. Piotr odpowiada na pytania na dziedzińcu arcykapłana prostym zaprzeczeniem, przysięga i przekleństwem (Mt 26.69-74). NT także zna tradycję, podobną do przechowywanej przez esseńczyków, która zabrania składania przysięgi (Mt 5.34; Jk 5.12).
(za: EB)