PISMO JEZUSA

jest wzmiankowane tylko raz w Nowym Testamencie, kiedy oskarżyciele pewnej kobiety spytali Go: „W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz?” (J 8,5). Każda odpowiedź przynosiłaby korzyść przeciwnikom. Potwierdzenie przepisu Prawa Mojżeszowego prowadziłoby do egzekucji kary sprzecznej z nauczaniem Jezusa o przebaczeniu. Odrzucenie nakazu ukamienowania dawałoby okazję oskarżenia Jezusa o łamanie Prawa Mojżeszowego. Reakcja pytanego była jednak niespodziewana: „Lecz Jezus, nachyliwszy się, pisał palcem po ziemi” (J 8,6).

Zachowanie to nie oznaczało, że zamierzał zyskać na czasie. Wyrażenie „pisał palcem” pojawia się jeszcze tylko dwa razy w całym Piśmie Świętym. Dziesięcioro Przykazań znajdowało się na „tablicach kamiennych, napisanych palcem Bożym” (Wj 31,18; Pwt 9,10). Jezusowe słowa: „Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień” były nie tyle warunkiem, ile oskarżeniem skierowanym przeciwko oskarżycielom. Kiedy przykazania Dekalogu pojawiały się kolejno przed ich oczami, musieli uznać własną grzeszność i odejść.
(za: ks. Artur Malina, Gość Niedzielny Nr 13/2004).

W jakim języku pisał Jezus? Mógł to być język aramejski, ponieważ posługiwała się nim większość mieszkańców Jerozolimy, ziemi judzkiej i Galilei. Bardziej prawdopodobny jest jednak język hebrajski, w którym był zapisany Dekalog oraz większość ksiąg świętych. Łukasz informuje o czytaniu przez Jezusa zwoju Izajasza i wygłoszeniu przez Niego komentarza w synagodze w Nazarecie (Łk 4,16-27). W liturgii synagogalnej fragmenty Pisma Świętego były czytane w języku hebrajskim, natomiast wyjaśniano je w języku aramejskim. Mieszkańcy Galilei utrzymywali kontakty handlowe z mieszkańcami okolicznych regionów oraz z podróżującymi szlakami handlowymi. W czasach rzymskich wśród Galilejczyków znajomość greki i łaciny - przynajmniej bierna - nie była zatem czymś wyjątkowym.
(za: ks. Artur Malina, Gość Niedzielny Nr 13/2004)