POCAŁUNEK

Pocałunek był zawsze – również w obyczajach żydowskich – znakiem miłości, przyjaźni, życzliwości, gościnności, pokoju i pojednania.

Wśród Żydów przyjęte były różne rodzaje pocałunków:

- odpowiednik naszego uścisku dłoni, czyniony zgodnie z panującym w starożytności zwyczajem na powitanie, polegający na tym, że prawą rękę kładziono na lewym ramieniu witanej osoby i całowano ją w prawy policzek (po pocałunku obmywano gościom zakurzone stopy)
- jako wyraz szacunku dla nauczycieli uczniowie witali ich przez pocałunek w rękę
- przyjaciele natomiast całowali się nawzajem w twarz.

We wczesnych gminach chrześcijańskich istniał też zwyczaj przekazywania sobie “świętego pocałunku” na znak chrześcijańskiej miłości (Rz 16,16; 1Kor 16,20; 2Kor 13,12; 1Tes 5,26; 1P 5,14).
(sx)