POKOLENIE

(hebr. dor)
Okres między narodzinami rodziców a przyjściem na świat ich dzieci; wszyscy ludzie żyjący w tym czasie. W ST słowa „pokolenie" w sensie miary czasu używa się w sposób przybliżony. Z tego powodu trudno posługiwać się nim przy precyzyjnych obliczeniach chronologicznych. Chociaż „pokolenie" obejmuje niekiedy nawet sto lat (Rdz 15,13; Wj 12,40), większość autorów biblijnych przyjmuje, że typowe „pokolenie" liczy od trzydziestu do czterdziestu lat (Pwt 2,14; Hi 42,16; Ps 95,10). Zwykle termin „pokolenie" odnosi się do wszystkich ludzi żyjących w jakimś czasie (Rdz 6,9; Ps 14,5; 24,6; 49,20; 24,6; 112,2; Jr 2,3).

W niektórych przekładach słowo „pokolenie" odpowiada hebrajskiemu toledot, które oznacza zwykle sekwencje postaci lub wydarzeń i które z tego powodu lepiej byłoby tłumaczyć jako „genealogia" lub „dzieje". W Księdze Rodzaju używa się zwrotu „oto rodowód potomków" czy „oto potomstwo", „ci są potomkowie", „oto potomkowie", aby nadać księdze pewną strukturę. Czasami zwrot ten poprzedza genealogie, podsumowujące ciąg wydarzeń, wskazujące na przechodzenie czegoś z jednego pokolenia na drugie (Rdz 5,1; 10,1; 11,10; 25,12; 36,1). Kiedy indziej formuła ta wskazuje na nowy blok narracji (Rdz 2,4; 6,9; 11,27; 25,19; 37,2 [BT we wszystkich przypadkach: dzieje]). W innych księgach różne odpowiedniki - „rodzina", „rodowody", „rody", „pokolenia" - hebrajskiego dor stanowią zwykle wprowadzenie lub zakończenie genealogii (np. Wj 6,16.19; 28,10; Lb 3,1; 1 Krn 5,7; Mt 1,17).
(EB)